Syabab

  

 Lelaki..

Dulu,

Bila disebut lelaki,

Wanitanya mendongak megah,

Lelaki kami Asadullah,Saifullah,

Tokoh ramai tak terkira,

Kini,

Bila disebut lelaki,

Wanitanya menunduk lemah,

Tokoh kami sedikit sekali,

Ramainya boneka Yahudi.

Dulu,

Bila disebut lelaki,

Wanitanya tenang di hati,

Lelaki kami menjaga,melindungi,

Kini,

Bila disebut lelaki,

Wanitanya mahu cabut lari,

Lelaki khianat perogol bersiri.

Dulu,

Bila seorang wanita teraniaya,

Sepasukan kuda putih membela,

Al Mu'tasim kebanggan wanita,

Kini,

Ribuan wanita suci dipenjara,

Fatimah diperkosa minta dibela,

Lelaki tunduk tak bertenaga.

Dulu,

Bila wanita di bwh jagaanya,

Lelaki memagari sehabis daya,

Tiada siapa berani menggoda,

Kini,

Bila wanita di bwh jagaanya,

Lelaki tak kisah auratnya terbuka,

Wanitanya dibiar bebas,binasa.

Dulu,

Lelaki menggadai harta dan nyawa,

Untuk mengangkat kemuliaan agama,

Kini,

Lelaki menggadai ketinggian agama,

Demi nafsu,dunia dan seisinya.

Dulu,

Lelaki bermatian mencipta sejarah,

Kental berjihad,tekun berdakwah,

Kini,

Lelaki hanya menyanjungi sejarah,

Diri bermalasan,tenaga tak dikerah.

Dulu,

Lelaki memperjuangkan deen dan ummah,

Al Farouq,Zunurain mati terbunuh,

Kini,

Lelaki memperjuangkan diri dan kroninya,

Hingga sanggup membunuh.

Dulu,

Lelaki bersatu menghadapi musuh,

Angkatanya kuat dan teguh,

Kini,

Lelakinya berpuak dan berpecah,

Sesama sendiri saling bertelingkah.

Kembalilah lelakiku,

Pada kelakianmu,

Kami rindukan lelaki dulu,

Acuan Madrasah Rasul.

  

  (novel syabab musafir kasih)